DİZİLER

Lise çağında idim okuldan gelir yemeğimi yer, babamın yanına geçer haberleri seyreder, dört gözle dizileri bakmak için can atardım. Babam her defasında “televizyon izleyeceğine dersine çalış” ya da ona benzer bir sürü gerekçeleri bahane eder saat kaç olursa olsun beni odama gönderirdi. İster istemez tepki koyar sırf diziye bakamadığım için kızardım. Tek savunduğu mantığı ise “izlenecek bir şey olsa izlettireceğim” derdi. Ben odama geçer ödevimi yapar kalemimi elime alırdım. Âlemin içinde başka bir âlem oluşturup kendi dünyamda yaşamayı alıştırmıştım televizyonsuz bir hayat düşünebiliyordum, eskiden…
Bazen saat kaç olursa olsun beni kaldırır tartışma programlarını izletip “bak bunları izlesene” diye telkinde bulunurdu. Özellikle farklı bir fikirlere sahip olduğum babamla tartışma programları başka bir tat verirdi. İş vesile ile hem ailemden hem de televizyondan 5 ay boyunca uzak kaldım, gündemi sosyal medyadan izleyebildiğim kadarı ile izliyordum en son dayanamayıp evime bir tane televizyon aldım. İşten gelir yemeğimi yer haber kanallarını izlerim sonra…
İşte mevzu tamda burada başlıyor haberler bittikten sonra diziler başlıyor özellikle ev hanımları ve dizi takipçileri hangi gün hangi dizi olur iyi bilirler. Cumartesi akşamı idi haberlerden sonra x kanalında “kertenkele” diye bir diziyi izledim. Dizi oldukça komik ve dikkat çekici idi. Öyle bir şekil oluşmuş ki diziyi hem izliyor bir yandan da kızıyordum çünkü neslimizi o kadar çok düşürmüş ki sahte imamın evine giden iki bayan ve evin bahçıvanı arasında geçen diyalog bunun en basit örneği idi.

-          “İmamı mı baktınız?”

-          “Evet, ama yok her halde”

Kızlardan biri ( namaza gitmiş olabilir mi?) dedi hâlbuki yatsı namazı geçmiş saat gece yarısını gösteriyordu. Diğer bayan arkadaşını (bu saate namaz mı kalır?) diye uyarırken arkadaşı savunmasını (bir daha ki namaza gitmiş olamaz mı?) dedi sabah namazına saat gece on iki-bir gibi giden imam var mıdır? Bilmiyorum ama biz o diziyi reyting kazandırmış ve yayından kalkmasını engellemiştik. Ayrıca dinimizi öğreten ve yaygınlaştırma görevini üstlenen görevlilerimizi bu denli aşağılamalarını hiç değinmiyorum bile… Diğer okul, aile ve birçok kavramı anlatan dizilerin nasıl yansıtıldığını ve nasıl özenti gösterildiğini her halde görmekte zorluk çekmiyoruzdur. Şimdi siz diyeceksiniz ki sen hiç diziyi takip etmiyor musun? Evet, ediyorum. Özellikle babamın izlememi karşı çıkmadığı dizleri beraber keyifle izliyoruz misal “seksenler, zengin kız fakir oğlan, yedi güzel adam ve birkaç ay önce kaldırılan “ben onu çok sevdim” dizisi… Düşünüyorum da babam baştan aşağı haklıymış bana engellediği dizileri ve izlememi müsaade ettiği dizilere bakıyorum da hafif bir tebessümle teşekkür ediyorum…

Diziler, bizim hayatımızı olumsuzlukları oldukça fazla. Özellikle genç nesillerin aklının bir karış havada gezdiği şu dönemlerde onları daha da cesaretlendirip yanlış yollara itmekte bir numara etken diye düşünüyorum. Tabi benim ki sadece bir düşünce sizler bu düşüncemi katılır ya da katılmazsınız bilemem ama düşünmekte yarar olduğunu altını çizerek söylemek istiyorum…

Neyse ile konuyu kapatmak isterdim ama gençliğimizle ilgili bir örnek daha vermeden geçemeyeceğim… Saat dokuz buçuk civarı idi arkadaşımla yürüyüş esnasında yanımızdan birkaç motorlu ve araç korna çala-çala geçti, zannettik ki eylem var çünkü kobani- işid v.s gibi konular ve arka-arkaya gelen ve şerefinden yoksun insanların öldürdüğü şehitlerimizin acısı taze idi.

Hızla yanımızdan geçen araçlara kızıp gençliği ayıplarken aynı kişiler beş dakika geçti geçmedi ellerinde Türk bayrağı ile kornalarını çala-çala tekrar geçtiler. Dayanamadım “helal olsun” dedim gururlanarak Denizli horozu gibi kabararak…

Velhasıl kelam iyiye gitmiyoruz bizi bizimle içimize girerek vuruyorlar ve bunu en güzel televizyon ve internet aracılığı ile yapıyorlar…
Hürmetler,

                                                                                         Ismahan Çeribaşı