SEN BİLİRSİN ( ama gitme! )

 ““Ne duymak, Ne öğrenmek istiyorsun.”… diye başlayan cümle habercisi mis ayrılığın. Adres yanlış-mış, alınması gereken cevaplar, sorulması gereken sorular hep boşmuş “Ne Anladın” sorusu gerçekten de “hiç bir şey” mis. Anlamam, lazımdı söylemiştin zaten“Bunlarla meşgul olma” diye. Bilememişim arkadaşlığı, dostluğu, muhabbeti, sevmek sadece adres yanlışlığından kaynaklandığını. Hal böyleyken bana sadece “Kendine iyi bak” demek düşüyormuş. Fakat senden ricam; benim suyum kendi yolunu kendi bulsun. İster bulansın ister durulsun isterse coşsun. Sen bana yeter ki izin ver, güveneyim sana sırtımı rahatça dayaya bileyim. Sen en iyisi mi bırak her şey olduğu gibi kalsın.
Toplama sakın. Alma hiç bir şeyin tozunu.
Dokunma, “Ne Düşünüyorsun” diye sorma. Bırak senden sonra her şey ya gündüz de ya da gecede kalsın, üzülüyordur diye düşünme sakın. Gitmek istediğin an git. Ekleyecek sözüm yok sözün üzerine. Özleyecek insan yok, Ne bileyim duyamamak, görememek, kalemsiz, kâğıtsız kalmak sensizlik. Sen benim çaldığım son kalp, dinlediğim son şarkı, söylediğim ilk şiirim, yolculuğum da yoldaşım. Kandan, candan olmasa da gözümün görebildiği tek insan…
Çocuk düşün onun ilk anne baba demesini. Ben o anne babayı duymayı değil de anne baba demesini öğrendiğim için mutluyum.(ben seninle konuşmayı öğrendim)Anlatabildiğim yeri geldiğin de suskunluğumdan bile bir şeyler çıkaran insan. Gitmek istediğin an git. Bakma iki özü iki çeşme olduğuma geçer elbet. Veda etmene gerek yok rahat ol.””
Diye biter bir hikâye daha. Aslında ilk başta dediğim gibi ayrılık rüzgârı kulağına bir şeyler fısıldamaya başladı mı hayır getirmez. Bu böyledir her zaman. Gitmek isteyen insana “kal” denmez kalsa da hayır getirmez. Bir yerde okumuştum sevmek mi? sevilmek mi? Sorusuna tek kanatlı kuş uçabilir mi? cevabı verilmiş.
İşte bu böyledir birilerinin kanadı mutlaka kırılır ama “YAPACAK BİRŞEY YOK”  hayat devam ediyor. Fark etmez senin içinde ki mevsim. Yâda beklediğin nöbetler. Bu işler böyledir arkadaş. Giden gideceği zaman düşünmez düşünseydi zaten gitmezdi. Zaten her güzel şeyin noktası bulunmaz mı? Fakat şu kesin ki sen benim için geç gelen ve erken giden misafirden ibaretsin…
Böyle yazmışız arşivlere kaldırdığımız defterin arsına. Ek olarak söyleyebileceğim “ giden gider gittiği gün biter” düşüncesine sahip değilim. Giden ne olursa olsun sol yanımız da kalır. Düşmanlık yazmaz bizim kitabımızda. Kırılsak da “ne yapıyor” diye düşünmeden de edemeyiz. Biz ipeğin altından bakıp sıcacık samimiyeti bulan insanlarız. Biz ne olursa olsun dualar da “kardeş”iz. Fakat her zaman ki gibi tercih sizin bana sadece saygı duymak yakışır. SAYGILAR

                                                         Ismahan ÇERİBAŞI